Op de M straat zag ik twee opvallend jonge knullen lopen met een scooter. Gezien het tijdtip was dit merkwaardig, zeker omdat ze ook geen helmen bij zich hadden terwijl het toch een helmplichtige scooter was.
Ik besloot om de jongens aan te spreken en te vragen wat ze op dit tijdstip, lopend met een scooter daar deden.
Beiden konden geen aannemelijke verklaring geven, maar vertelden een onsamenhangend verhaal.
We zullen de jongens even gemakshalve Jan en Piet noemen.
Jan bleek de bestuurder van de bromfiets en verklaarde 14 jaar oud te zijn. Hij verklaarde met de scooter lopend vanuit B stad te komen, omdat de benzine op was. Jan had geen legitimatiebewijs bij zich en vertelde dat hij de scooter geleend had van een meisje genaamd Sophie.
Op de vraag hoe de achternaam van Sophie luidde en waar ze woonde wist Jan alleen te vertellen dat ze in dorp X woonde. Meer wist hij niet van haar. Jan had de scooter van haar geleend om naar huis mee te rijden, omdat hij op dit mooie tijdstip anders niet thuis kon komen. Ze waren aan het “chillen”geweest in B stad in een parkje en kennelijk was het nu tijd om naar huis te gaan.
Op de vraag of zijn vader/moeder hem niet mistten verklaarde Jan dat hij die niet meer had, omdat die bij een bombardement in een ver land om het leven waren gekomen. Hij woonde nu bij een oom maar die was wel of niet thuis en mistte hem toch niet. Op school zat hij wel maar hij nam vandaag “vrij”.
Piet verklaarde 14 jaar oud te zijn. Hij had ook geen legitimatiebewijs op zak en vertelde met Jan meegegaan te zijn naar B stad. Ze hadden daar inderdaad een ontmoeting met Sophie gehad en een ander meisje in een park en ze waren nu op weg naar huis.
Op de vraag of de vader/moeder Piet niet mistten verklaarde Piet dat hij niet meer bij zijn vader en moeder woonde. Deze leefden gescheiden en hadden elkaar de oorlog verklaard. Palief was zwaar alcoholist en moeder was drugsverslaafd en hadden daardoor geen tijd meer voor de opvoeding van Piet. Piet was ondergebracht bij een pleeggezin, maar daar ging het ook niet zo best dus was Piet weggelopen. Hij verbleef nu tijdelijk bij Jan in huis.
Ik
controleerde het kenteken en het framenummer van de scooter maar deze bleek
niet als gestolen te boek te staan. Tijdens deze controle voelde ik dat de
uitlaat warm was. Ik vroeg aan Jan hoe lang ze met de brommer gelopen hadden.
Jan verklaarde al zeker een half uur aan het lopen te zijn.
Daarop
vertelde ik Jan dat de motor van de scooter dan al sterk afgekoeld moest zijn
en vroeg of Jan dan even met zijn hand de uitlaat beet wilde pakken. Met
verbazing keek Jan mij aan en vroeg waarom hij dat moest doen. Ik vertelde hem
dat dat half uur denk eerder een halve minuut was en hij niet tegen me moest
liegen. Zou hij de waarheid spreken, dan kon hij ook zonder schroom de uitlaat
beetpakken zonder hierdoor blaren op te lopen. Jan koos eieren voor zijn geld
en biechtte op dat hij ons zag aan komen rijden, gauw afgestapt was en was gaan
lopen met Piet.
De scooter
stond op naam van mijnheer Jansen uit dorp X. De wachtcommandant haalde uit de systemen een telefoonnummer en zo
werd mijnheer Jansen op de vroege ochtend met een telefoontje ‘verblijd’.
Jansen was
nog diep in slaap, zodat ik drie keer moest herhalen dat ik van de Politie was
en dat ik zijn scooter bij ene Jan en Piet had aangetroffen. ” Dat bestaat niet
!“ riep Jansen, mijn scooter staat hier bij mij thuis.Jansen liep direct naar beneden en ik hoorde hem zeggen dat zijn voordeur openstond. Verder zag Jansen ook dat zijn auto was verplaatst en dat de scooter uit zijn achtertuin weg was.
Ik vertelde Jansen dat ik zijn scooter had aangetroffen tezamen met Jan en Piet. Jansen verklaarde geen Jan en Piet te kennen. Je zou zeggen dat dit mooi opgelost is. Jan en Piet zijn de dieven en klaar is Kees.
Maarrr..er
bleef nog over dat de auto aan de overkant
op een vreemd manier geparkeerd was en de voordeur openstond.
Jan en Piet verklaarden stellig dat ze de
scooter ‘geleend’ hadden van een meisje genaamd Sophie die in dorp X zou wonen.
En laat Jansen nou inderdaad verklaren dat hij een 13-jarige dochter had
genaamd…… Sophie !Jansen verklaarde dat het zijn scooter was en dat zijn Sophie de scooter nooit aan wildvreemde jongens zou uitlenen. Hij zou Sophie wel eens even wakker gaan maken en het aan haar vragen.
Ik hoorde
hoe hij met de telefoon in zijn hand de trap opliep en kennelijk de kamer van
Sophie opliep.
Hierna
hoorde ik een paar kreten en kwam tot de conclusie dat Jansen kennelijk geen
lid was van de bond tegen het vloeken.Toen hij klaar was met het omgekeerde alfabet opzeggen, schreeuwde hij door de telefoon dat het bed opgevuld was met teddyberen, zodat het leek dat Sophie vredig lag te slapen. Sophie was weg !!!
Ik besloot
om Jan en Piet aan te houden en mee te nemen naar het Politiebureau voor verder
onderzoek.
Gekomen op
het bureau stelden wij een onderzoek in aan de kleding van Jan en Piet en
troffen bij beide heren niet veel meer aan dan een aantal condooms.
Ik kreeg een
vreemd gevoel bij het zien hiervan en heb direct weer Jansen gebeld.Jansen had gelukkig zijn dochter Sophie aan de lijn gehad en was als een raket onderweg naar B stad om haar te zoeken. Sophie had tegen haar vader gezegd dat ze iets heel doms had gedaan en leek kennelijk onder invloed omdat ze tegen haar vader sprak op een manier zoals ze normaal niet zou doen. Volgens haar vader verkeerde ze onder invloed van alcohol of drugs.
Ze zou bij een winkel in B stad staan die genaamd was “Slaapwereld”. Een straat of wijknaam wist Sophie niet.
Ik vroeg Jansen aan de lijn te blijven, zocht in de systemen en kon Jansen uitleggen in welk gedeelte en straat hij van B stad moest zijn.
Uit verder onderzoek in de systemen bleek dat Jan en Piet inderdaad hun juiste naam hadden opgegeven. Verder bleven ze erbij dat ze alleen aan het “chillen” geweest waren en dat er verder niets was gebeurd.
Jansen had
inmiddels Sophie en haar vriendin opgepikt in B stad en was onderweg naar het
Politiebureau waar inmiddels ook Jan en Piet waren opgesloten.
Gezien de
condooms en de onsamenhangende verklaring van Jan en Piet werd besloten om een
kundige collega op het gebied van zedendelicten Sophie en haar vriendin te
onderwerpen aan een verhoor om te kijken of er geen “gekke”dingen waren
gebeurd.Dat bleek echter gelukkig niet het geval, maar beiden hadden wel de nodige alcohol genuttigd en joints gerookt. Dat verklaart ook de reden dat Sophie vreemd tegen haar vader had gereageerd.
Wat blijkt…
Via MSN had
het viertal afgesproken op een plaats in B stad. Jan en Piet waren er met de
metro, zwartreizend, naar toe gegaan.
Sophie ging zogenaamd erg vroeg naar bed en maande haar ouders aan om ook eens
lekker vroeg naar bed gegaan. Jansen en zijn vrouw vonden dit een goed idee van
Sophie en zochten hier totaal niets achter.
Zodra haar
ouders onder zeil waren glipte Sophie het huis uit, pakte de autosleutels en
trachtte weg te rijden uit het parkeervak. Dat ging echter moeilijker als ze
dacht. Ze wilde achteruit rijden om te keren maar kreeg de auto niet in zijn
achteruit. Ze belandde schuin op de weg
en besloot toen om maar niet met de auto te gaan. De makkelijkste manier was
vooruit te rijden en dan maar aan de overkant in een leeg parkeervak te rijden.
Het deerde haar niet dat hij wat scheef geparkeerd stond, ze kreeg hem toch
niet in z’n achteruit.Ze liep weer naar binnen, vergat de voordeur dicht te doen, hing de autosleutels weer op en pakte de scootersleutels. Dan maar op de scooter. Via de achterdeur die ze wel op slot deed, liep ze met de scooter een eind bij het huis vandaan, startte deze en haalde haar vriendin op. Samen reden ze naar B stad toe, hun avontuur tegemoet.
In een
parkje ergens in B stad volgde de ontmoeting tussen Jan en Piet. Jan en Piet
hadden wat alcoholversnaperingen gekocht en wat joints gemaakt. Wat de dames
niet wisten was dat Jan en Piet dit met opzet gedaan hadden om de meiden onder
invloed te brengen en dan vervolgens te proberen om ‘de liefde ‘ met hen te
bedrijven. Het werd gezellig, de uren verstreken en ze nuttigden alcohol en
rookten joints.
Helaas ging
het snode plan van Jan en Piet niet op, want beide dames gingen na verloop van
tijd beiden over hun nek en kotsten alles onder. Het stinkende goedje deed geen
goed aan de drang van Jan en Piet, dus dit ging gelukkig over.Beide dames wilden naar huis, maar beide heren ook. De beide “heren” kozen echter voor hun eigen belang, pakten zonder toestemming de scooter en beëindigden hun avontuur door de beide dames aan hun lot over te laten en er vandoor te gaan.
Beide kotsmisselijke dames bleven achter, zonder vervoer en niet wetend wat ze nou moesten doen. Wel hadden ze gelukkig een telefoon bij zich maar durfden niet hun ouders te bellen.
Hierop besloten beide dames dan maar naar het centrum van B stad te lopen, maar dit bleek nog een heel eind te zijn.
Inmiddels
waren Jan en Piet op weg naar Rotterdam, tot ze bij het M straat opeens een
Politiewagen op de kruising zagen staan. Dat was het einde van hun avontuur.
