Het is 30 december en we krijgen weer zoals gewoonlijk veel meldingen van vuurwerkoverlast door de jeugd. Het lijkt wel of het vuurwerk elk jaar extremer moet worden. Het is geen knalvuurwerk meer, maar zijn gewoon explosies, waarbij soms de ruiten van woningen of auto’s sneuvelen. Maar dat we allemaal jong zijn geweest, vergeten sommige melders wel eens. Zolang de jeugd niets vernield en het bij knallen en herrie blijft, moeten we soms wel eens tolerant zijn. Helaas moet vuurwerk schijnbaar gepaard gaan met vernielingen, die de maatschappij handen vol geld kosten. Maar hoe komt de jeugd aan het illegale vuurwerk? Daar is vervoer voor nodig vanuit andere landen.
Koos (alle namen zijn gefingeerd) heeft al vroeg zijn slag geslagen. Maanden van tevoren heeft hij illegaal vuurwerk gekocht in België. Vuurwerk moet droog opgeslagen liggen, dus wat is een betere plek dan onder het bed in de slaapkamer. Vol trots vertelt hij zijn gezin dat hij de politiecontroles ontlopen is door vroegtijdig in te slaan. Koos' vrouw Eline vindt de opslagplaats helemaal niet leuk en heeft hem gevraagd of het niet ergens anders opgeslagen kan worden, maar Koos is vol van vertrouwen. Zijn twee zoons, Kevin en Robin van dertien en vijftien jaar oud, bewonderen het vuurwerk, voordat het opgeborgen wordt op de ‘veilige’ schuilplaats.
Op 30 december zijn Koos en Eline aan het werk en komen vriendjes van Kevin langs. Trots vertelt Kevin dat zijn vader een berg vuurwerk heeft gekocht, waaronder lawinepijlen. Zijn vriendjes dringen aan om het vuurwerk te laten zien, dus trekt Kevin wat dozen onder het bed vandaan. Het blijft niet bij het kijken, want Kevin bezwijkt onder de druk van zijn vriendjes om een lawinepijl af te steken. Die ene pijl mist zijn vader toch niet en het is wel gaaf om deze in het bijzijn van je vriendjes af te steken.
Ze nemen de pijl mee naar het park, een veilige plek om deze af te steken. De gebruiksaanwijzing slaat hij over en Kevin ontsteekt de pijl. Het gaat mis en de pijl ontploft in de nabijheid van Kevin.
Als we ter plaatse komen treffen we Kevin gillend van de pijn aan. Hij mist enkele vingers en bloedt hevig. Zijn (brandbare) synthetische jas, is helemaal gesmolten.
Met spoed wordt Kevin naar het ziekenhuis gebracht en op ons rust de taak om de ouders in kennis te stellen.
Niet veel later spreken we met Koos en Eline, die overhaast van hun werk naar de spoedeisende hulp zijn gekomen. Eline is hevig ontdaan en Koos zit er maar stilletjes bij als we uitleggen dat de toestand van Kevin ernstig is. Eline barst in tranen uit en schreeuwt het uit tegen Koos dat hij de schuldige is met dat “rotvuurwerk”. Ze vertelt ons dat het hele arsenaal onder het bed in hun slaapkamer en in de kledingkast ligt en vraagt of we het alstublieft daar weg willen halen.
We krijgen de sleutel van de woning en in overleg met de chef van dienst gaan we naar het adres van de familie om het vuurwerk in beslag te nemen. De sleutel blijkt niet nodig te zijn, want zoon Robin blijkt thuis te zijn. Robin is een bekende van de wijkpolitie, omdat hij regelmatig op zijn recalcitrante gedrag wordt aangesproken.
We vertellen de reden van onze komst. Ondanks dat we vertellen dat zijn broertje ernstig gewond is geraakt, gedraagt Robin zich allerminst meewerkend en vliegen de “kankers” ons om de oren. Er moet een tweede auto aan te pas komen om te assisteren, omdat we het vuurwerk mee moeten nemen en we bang zijn dat Robin met ons op de vuist gaat.
Robin moet tijdelijk even “geparkeerd” worden in de tuin, zodat de andere collega’s de vele dozen met vuurwerk uit de woning kunnen sjouwen.
Als we de woning verlaten, belooft Robin plechtig dat hij toch wel weer aan illegaal vuurwerk gaat komen, nog zwaarder en heftiger dan wat in beslag genomen is.
Dat klopt ook wel, want op oudejaarsavond krijgen we een melding dat er iemand gewond is geraakt door vuurwerk.
Als we ter plaatse komen zien we een jongen op de grond liggen, het blijkt Robin te zijn. De ambulance is al ter plaatse. Hij ligt stilletjes op de grond en naast hem ligt zijn kapotte jas en een rugzak, althans wat er van over is.
Robin heeft woord gehouden en heeft een behoorlijke hoeveelheid vuurwerk gekocht. Robin was in gezelschap van vrienden en men vond het leuk om vuurpijltjes naar elkaar te schieten en vuurwerk naar elkaar te gooien. Zo belandde ook brandend vuurwerk in Robins rugtas. Deze ontplofte en verschroeide de achterkant van zijn nek en hoofd. Dankzij de dikke, niet synthetische jas, is het leed te overzien. Hij wordt ter controle wel naar het ziekenhuis vervoerd en we bellen zijn ouders.
Weer ontmoeten we Koos en Eline bij de spoedeisende hulp. Als ze binnen komen kijken ze ons vragend, zeg maar smekend, aan om toch maar vooral niet al te slecht nieuws te horen over Robin. Gelukkig kunnen we nu beter nieuws brengen.
Robin mag die avond mee naar huis en houdt er geen noemenswaardig letsel aan over.
Kevin mist letterlijk een goed uiteinde aan zijn hand, heeft blijvende littekens van brandwonden op zijn arm en zal zijn hele leven aan het vuurwerk van zijn vader herinnerd worden.
Ik vermoed dat
de familie in de toekomst geen vuurwerk meer afsteekt.
Ik wens jullie een veilige jaarwisseling toe en een gezond 2014.